فضائل حضرت زینب در کلام شهید مطهری

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم

هنگام مصیبت جانگداز کربلا سن حضرت زینب ـ سلام الله علیها ـ 55 ساله بود. این بانوی بزرگوار «در شب یک شنبه چهاردهم ماه رجب سال 62 هجری درگذشت.» هر چند اقوال دیگری نیز در مورد ماه وفات ایشان وجود دارد. اما قول مشهور همان 14 ماه رجب سال 62 هجری است.

 سید هاشم رسولی محلاتی می نویسد:

مدح حضرت زینب در شعری از حمیدرضا برقعی

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم

گفتم از کوه بگویم قدمم می لرزد

از تو دم می زنم اما قلمم می لرزد

هیبت نام تو یک عمر تکانم داده ست

رسم مردانگی ات راه نشانم داده ست

پی نبردیم به یکتایی نامت زینب

کار ما نیست شناسایی نامت زینب

قافله سالار

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم

سرخیل بانوان فداکار، زینب است *** مردآفرین عرصه پیکار، زینب است

در انقلاب سرخ حسین به کربلا *** شورآفرین و یار و مددکار، زینب است

از کربلا به کوفه واز کوفه تا به شام *** بعد از حسین، قافله سالار، زینب است

در کربلا و کوفه و شام بلا ز مهر *** بر کودکان خسته، پرستار، زینب است

کنج خرابه غمزدگان یتیم را *** یار وانیس و مونس و غمخوار، زینب است

زینت دوش بابا

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم

استقامت در لغت صبر است و معنا زینب است *** صبرباشد قطره ای ناچیزو دریا زینب است

درجهان آفرینش بهترین زن فاطمه است *** بین زنها بهترین زن بعد زهرا زینب است

زینت دوش نبی باشد حسین بن علی *** آنکه باشد زینت دامان بابا زینب است

آنکه نطق آتشینش کوفه را زیرو زبر *** کرد و شد آینده ساز خلق دنیا زینب است

آنکه درتاریخ نامش می درخشد تاابد *** فارغ التحصیل دانشگاه مولا زینب است

آنکه سرخط جهاد فی سبیل الله را *** با اسارت رفتن خود کرد امضا زینب است

ژولیده نیشابوری

در سوگ پدرش على (ع )

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

در شهر کوفه ، مردم صداى شیون و عزایى را شنیدند که در بین زمین و آسمان ندا در داد: ((قد قتل مرتضى تهدمت و الله ارکان الهدى )) آرى ، صداى جبرئیل امین است که در غم امام المتقین صحیه مى زند که على را کشتند. والله ، ارکان هدایت را از بین بردند...

عزادارى براى فاطمه زهرا(س )

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

آن روز، چهار ساله گلستان عصمت و عفاف در کنار بستر مظلومه تاریخ (فاطمه زهرا) همراه اسماء بنت عمیس زانوى غم را بغل گرفته و خیره خیره بر چهره تکیده مادر نگاه مى کرد.
مادر از او خواست که نزدیک بستر آید. سپس به او دو امانت گرانبها سپرد و فرمود:

شجاعتى نظیر حسین (ع )

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

شجاعت حسین (ع ) در خواهرش زینب (س ) هم بود؛ یا زینب (س ) هم در مقام شجاعت قطع نظر از جهت امامت ، کمى از حسین (ع ) ندارد قوت قلبش به برکت اتصالش به مبداء تعالى راستى محیرالعقول است .
شیخ شوشترى مى فرماید: اگر حسین (ع ) در صحنه کربلا یک میدان داشت ، مجلله زینب (س ) دو میدان نبرد داشت : میدان نبرد اولش ‍ مجلس ابن زیاد، و دومى مجلس یزید پلید.
اما تفاوت هایى که از حیث ظهور دارد، نبرد حسین (ع ) با لباسى که از پیغمبر به او رسیده بود، عمامه پیغمبر بر سر و جبه او به دوش ، نیزه به همراه و شمشیر به دستش سوار بر مرکب رسول خدا (ص ) گردید با عزت و شهامت وارد نبرد مشرکین گردید تا شهید شد.

منبع : زندگانى فاطمه زهرا و زینب ، ص 36.

گفتن مسائل شرعى

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

شیخ صدوق ، محمد بن بابویه (ره ) مى گوید: حضرت زینب (س ) نیابت خاصى از طرف امام حسین (ع ) داشت و مردم در مسائل حلال و حرام به او مراجعه کرده از او مى پرسیدند، تا اینکه حضرت سجاد (ع ) بهبود یافت .
شیخ طبرسى (ره ) گوید: حضرت زینب (س ) روایات بسیارى را از قول مادرش حضرت زهرا (س ) روایت کرده است .
از عماد المحدثین روایت شده است که :

پاکدامنى و حیاى زینب (س )

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

یحیى مازنى روایت کرده است :
((مدتها در مدینه در خدمت حضرت على (ع ) به سر بردم و خانه ام نزدیک خانه زینب (س ) دختر امیرالمؤ منین (ع ) بود. به خدا سوگند هیچ گاه چشمم به او نیفتاده صدایى از او به گوشم نرسید. به هنگامى که مى خواست به زیارت جد بزرگوارش رسول خدا (ص ) برود، شبانه از خانه بیرون مى رفت ، در حالى که حسن (ع ) در سمت راست او و حسین (ع ) در سمت چپ او و امیرالمؤ منین (ع ) پیش رویش راه مى رفتند. هنگامى که به قبر شریف رسول خدا (ص ) نزدیک مى شد، حضرت على (ع ) جلو مى رفت و نور چراغ را کم مى کرد. یک بار امام حسن (ع ) از پدر بزرگوارش درباره این کار سؤ ال کرد، حضرت فرمود: مى ترسم کسى به خواهرت زینب نگاه کند.))

منبع: فاطمه زهرا(س ) شادمانى دل پیامبر، ص ‍ 862.

مفسر قرآن

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

فاضل گرامى سید نورالدین جزایرى در کتاب خود ((خصایص ‍ الزینبیه )) چنین نقل مى کند:
((روزگارى که امیرالمؤ منین (ع ) در کوفه بود، زینب (س ) در خانه اش مجلسى داشت که براى زنها قرآن تفسیر و معنى آن را آشکار مى کرد. روزى ((کهیعص )) را تفسیر مى نمود که ناگاه امیرالمؤ منین (ع ) به خانه او آمد و فرمود: اى نور و روشنى دو چشمانم ! شنیدم براى زن ها ((کهیعص )) را تفسیر مى نمایى ؟
زینب (س ) گفت : آرى . امیرالمؤ منین (ع ) فرمود: این رمز و نشانه اى است براى مصیبت و اندوهى که به شما عترت و فرزندان رسول خدا(ص ) روى مى آورد. پس از آن مصایب و اندوه ها را شرح داد و آشکار ساخت . پس آن گاه زینب گریه کرد، گریه با صدا - صلوات الله علیها.

منبع : زینب کبرى ، ص 144.