بسم الله الرحمن الرحیم
الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم
تاثیر وراثت و خانواده در رفتار و کردار تردید پذیر نیست. امروزه به روشنی ثابت شده است که بخشی از صفات خوب و بد، از راه وراثت از نسلی به نسل دیگر منتقل می شوند و به همین جهت خانواده هایی که پیامبران در آن متولد شدند، عموماً پاک و اصیل بودند به همین جهت در منابع اسلامی نیز از ازدواج با زنان زیبایی که در خانواده های ناپاک و عاری از حیا به بار آمده اند نهی شده است. در کنار وراثت تربیت مطرح است. زیرا بخشی از فضایل و کمالات با تربیت صحیح به فرزندان منتقل می شود. در زندگی حضرت زینب این دو عامل (وراثت و تربیت) در بالاترین حد خویش وجود داشت، چنانکه در زیارت نامه ی آن بانوی بزرگوار می خوانیم: «السلام علی من رضعت بلبان الایمان: سلام بر کسی که از پستان ایمان شیر نوشید.»
بلی، زینب کبری در خانه ی وحی و ولایت از پدر و مادر معصوم به دنیا آمد و در آغوش نبوت مهد امامت و ولایت و مرکز نزول وحی الهی نشو و نما نمود و از یگانه مادر معصوم جهان هستی «فاطمه زهرا علیهاالسلام» شیر نوشید و از ابتدای شیرخوارگی در آغوش پر مهر مادر، عفت، حیا، شهامت و عطوفت را فرا گرفت و همزمان با دوران شیرخوارگی در محضر بزرگترین استادان جهان انسانیت، یعنی رسول الله (ص) و امیرالمومنین (ع) و دو برادر بزرگوارش امام حسن (ع) و امام حسین (ع) تربیت یافت.
«یحیی مازنی» که از علمای و راویان حدیث می باشد این چنین نقل می کند که:«مدتها در مدینه در همسایگی حضرت علی (ع) در یک محله زندگی می کردم منزل من در کنار منزلی بود که «زینب» دخت علی (ع) در آنجا سکونت داشت، حتی یکبار هم، کسی حضرت زینب را ندید و صدای او را نشنید، او هرگاه می خواست به زیارت جد بزرگوارش برود در دل شب می رفت در حالی که پدرش علی (ع) در پیش و برادرانش حسن و حسین (علیهماالسلام) در اطراف او بودند و حتی به نزدیک قبر شریف رسول خدا (ص) می رسیدند علی (ع) شمعهای روشن اطراف قبر را خاموش می کرد. یک روز امام حسن (ع) علت این کار را از پدر سئوال کرد، حضرت فرمود:« اخشی ان ینظر احد الی شخص اختک زینب» از آن می ترسم که کسی خواهرت زینب را ببیند.
به قول «شیخ جعفر نقدی» زینب علیهاالسلام تربیت شده پنج آل عباست:«فالخمسه اصحاب العباء هم الذین قاموا بتربیتها و تثقیفها و تهذیبها و کفاف بهم مودبین و معلمین»«پنج تن آل عبا به تربیت و فرهنگ سازی و تهذیب زینب همت گماردند و همین بس که آنها ادب کننده و آموزگار باشند.»
و راستی کجا رفته این مرزبانیهای حیا؟ و چرا در جامعه شیعه علوی می بینیم که مردان با همسران آرایش کرده و دختران بی بهره از حجاب در پارک ها و خیابان ها و ... ظاهر می شوند؟!
